mateusz honikman

Urodziłem się w 2008 roku, lekarze za długo czekali na to abym opuścił mamy brzuch, mimo iż miałem słabe tętno. Ale jak wody w których przebywałem zrobiły się zielone, w końcu mnie lekarze wyciągnęli. Na początku rodzice nie mieli ze mną problemów, bo tylko spałem, jadłem i załatwiałem się. Nie bawiłem się zabawkami jak rówieśnicy, ale szamponem bambino, bo lubiłem patrzeć jak powoli spływa po ściankach butelki. Gryzłem okładki książek. Najgorsze było rozpoczęcie edukacji, cała wioska słyszała po moim krzyku, że idę do przedszkola, do lekarza, po prostu zaburzenia w kontaktach międzyludzkich zaczęła być widoczna i słyszalna. Teraz zmagam się jeszcze jak mamie napisali na komisji do orzekaniu o niepełnosprawności z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym, jak i z otyłością. Moja mama chciała by zebrać pieniądze na dietetyka dla mnie, albo na turnus rehabilitacyjny bardzo by mi dobrze zrobił, bo mam też skoliozę.