kacper koleśniuk

Mój syn urodził się przez cesarskie cięcie ( wystąpiły komplikacje ). Całe dzieciństwo dobrze się rozwijał, aż nie poszedł do zerówki (za granicą gdzie się urodził 5-latki już zaczynają zerówkę). I tam się zaczęły schody. Codziennie dzwonili żebym przyszła syna odebrać, bo albo się zawiesił , albo autoagresja wystąpiła. Poszliśmy do lekarza , a on stwierdził że "Pani nie umie dziecka wychować". Przed skończeniem 6-tego roku wróciliśmy do Polski i tu poszedł do zerówki. Nie było z nim większych problemów, oprócz tego że miał problemu z mową. Oczywiście chodziliśmy do logopedy , ale i on jak i inny lekarz stwierdził że to przez dwujęzyczność (za granicą inny język, w domu po polsku , w zerówce po grecku). W drugiej klasie jego wychowawczyni miała kontuzje nogi i L4. Przez pół roku miał zastępstwo, ale on tego nie tolerował. Zaczęły się złości , nic nie robił na lekcjach, potrafił całe 45 min przesiedzieć i patrzeć w jeden punkt. Włączyła się agresja oraz autoagresja. Psycholog szkolny pokierowała mnie w kierunku padaczki- badania zrobione , nic nie wykazało. Zapisałam do psychologa , po kilku zajęciach stwierdziła że to trauma a ona się takimi dziećmi nie zajmuje i nas wypisała od siebie ( a pół roku czekaliśmy na pierwszą wizytę). W między czasie zapisałam go na ASAN-u, i po długim oczekiwaniu dostaliśmy diagnozę -autyzm dziecięcy. Oczywiście został zapisany na terapię , ale w każdej placówce słyszę "minimum pół roku czekania". Syn już jest w 4 klasie , na niektóre lekcje nie chodzi , a jak już pójdzie to i tak nic nie robi . Z całego serca proszę was o jakimkolwiek pomoc , pomoże mi to pójść z nim prywatnie na terapię, na którą mnie w tym momencie nie stać 😥