patryk demko

Mam na imię Patryk i urodziłem się w październiku 2010 roku. Jestem uśmiechniętym, dobrym i pogodnym chłopcem. Bardzo lubię rysować i wszyscy mówią, że mam talent. Lubię też układać różne budowle, domki czy ulice z klocków. Niestety nawet takie czynności zaburza mi mój dziwny świat - autyzm wczesnodziecięcy. Sam nie wiem dlaczego i jak to się dzieje, ale łatwo wpadam w złość, agresję czy histerię, często bez specjalnego powodu, robiąc przy tym krzywdę nie tylko sobie ale i innym. Często nie mogę też opanować swoich emocji, bez powodu płaczę czy się śmieje. Moje zmysły też działają inaczej, inaczej widzę, słyszę, czuje. Głośny hałas czy nawet lekki szmer jest dla mnie katorgą. Choroba ta nie pozwala mi rozwijać się tak jak inni moi rówieśnicy. Zwykła zabawa odbywa się w samotności ponieważ autyzm nie pozwala mi zbliżyć się do innych. Wolę bawić się sam i przez to nie mam żadnych przyjaciół.

Jest mi przykro też że choć fizycznie wyglądam jak zdrowy chłopiec, to nie mogę uczyć się jak inne dzieci. Umiem pisać czy czytać, ale samo nawiązanie dialogu czy zrozumienie otaczającego mnie świata jest dla mnie bardzo ciężkie. Chciałbym móc swobodnie mówić, komunikować się z innymi, rozumieć co się wokół mnie dzieje i móc swobodnie się rozwijać. Niestety na moją chorobę nie ma leku. Dlatego aby przynajmniej w części móc lepiej funkcjonować uczęszczam na terapie z logopedą, psychologiem, pedagogiem czy oligofrenopedagogiem. Chodzę również na różnego rodzaju terapię zajęciowe i rehabilitację. Jestem uczniem szkoły podstawowej dla dzieci z autyzmem w Specjalnym Ośrodku Szkolno - Wychowawczym w Przemyślu i tam codziennie uczęszczam na różnego rodzaju zajęcia terapeutyczne m.in. logopedie, psychologie, pedagogie, dogoterapie itd. Dzięki takiej terapii progres w moim rozwoju bardzo się zwiększył i zaczynam mówić lecz niestety dalej jest to za mało by móc się w pełni rozwijać. Chodź jestem już w 3 klasie szkoły podstawowej to nadal mój rozwój jest opóźniony i nie mogę uczyć się tego co moi rówieśnicy. Nie mogę się z nimi nawet bawić ponieważ dzieli nas mur o nazwie "autyzm", który nie pozwala mi się chodź trochę do nich zbliżyć. Nie czuje się na tyle gotowy, aby spokojnie móc poznawać ten wspaniały świat. Przede wszystkim chciałbym umieć się porozumieć z innymi i móc się swobodnie komunikować - mówić, co ułatwi mi kontakt z innymi i pomoże w poznaniu mojego świata i mnie samego. Jest to możliwe tylko dzięki intensywnej i systematycznej terapii logopedycznej, która w moim mieście niestety jest prywatna i jej miesięczny koszt jest bardzo duży jak dla mojej rodziny. Dzięki terapii i rehabilitacji mam szanse na lepsze i łatwiejsze życie. Dlatego w imieniu moim i moich rodziców bardzo prosimy o wsparcie i z góry z całego serduszka dziękuję wszystkim za okazaną mi pomoc. Patryk.