kaja kulesza

Jeszcze kilka lat temu lekarze mówili, że nie będę mieć dzieci, dziś jestem mamą dwójki maluchów, które kocham najbardziej na świecie.

Ale do rzeczy... Starszy syn urodził się o dwa miesiące za szybko. Nie oddychał samodzielnie, przeszedł w szpitalu zapalenie płuc oraz wylew do mózgu. Po kilku tygodniach spędzonych samotnie w szpitalu, wyszliśmy do domu. Cały pierwszy rok to nieustające wizyty u lekarzy, w poradniach czy u fizjoterapeutów. Wtedy myślałam, że to maksimum tego co jestem w stanie unieść na swoich barkach. W dniu pierwszych urodzin syna dowiedziałam się, że jestem w drugiej ciąży. Z jednej strony niedowierzanie, z drugiej ogromna radość. Cała ciąża przebiegała prawidłowo. Okazało się, że pod sercem noszę córkę... Naszą wymarzoną i wyczekaną. I tym razem córka chciała pokazać nam się wcześniej niż planowano. Czekał mnie kolejny samotny poród w czasach pandemii... Jednak tym razem nie usłyszałam płaczu na sali porodowej, tylko ciszę... Pierwsze słowa lekarzy brzmiały: "dziecko ma prawdopodobnie Zespół Downa". Badania genetyczne potwierdziły typową trisomie 21. Wtedy był to dla mnie koniec świata, dziś jestem wdzięczna za moją idealną córeczkę. Od samego początku rozpoczęliśmy fizjoterapie, średnio kilka razy w tygodniu jesteśmy z Kają u różnych specjalistów. Mamy problem z serduszkiem, ze słuchem, z obniżonym napięciem mięśniowym oraz z niedoczynnością tarczycy. Nie zatrzymujemy się nawet na chwilę. Zatrzymać może nas tylko brak środków... Aby zapewnić naszej córeczce jak najlepsze możliwości potrzebujemy wsparcia finansowego. Bez Waszej pomocy nie damy rady...