michał skotarczyk

Michał jest dzieckiem które wymaga indywidualnego podejścia i ciągłego wsparcia osób trzecich. Ma to przełożenie zarówno na środowisko domowe jak i szkołę.

        Michał otrzymał pełną diagnozę (całościowe zaburzenia rozwoju- autyzm dziecięcy) mając ukończone trzy latka. Ponadto eksponuje zaburzenia psychoruchowe- ADHD. Michał jest pod stałą kontrolą dwóch poradni psychiatrycznych, psychologa, logopedy, fizjoterapeuty.

        Michała charakteryzuje bezwzględny brak poczucia zagrożenia, różnego rodzaju fiksacje, nadwrażliwość słuchowa, zaburzenia integracji sensorycznej, dwustronne zaburzenia komunikacji, schematyczne rozmowy, zachowania, zabawy. Nie integruje się z innymi dziećmi, nie potrafi bawić się w zabawy charakterystyczne dla neurotypowych rówieśników.
        Wsparcia wymaga na każdej płaszczyźnie dnia codziennego, począwszy od ubierania, toaletę, po jedzenie i proste czynności, które nie powinny sprawiać najmniejszego kłopotu dużo młodszym dzieciom, natomiast Michałowi sprawiają. Stale wymaga pomocy manualnej, bądź instruktarzu słownego, bowiem deficyty w koncentracji sprawiają, że jedno proste polecenie wymaga kilkukrotnego powtórzenia. Natomiast nieprzewidywalność zachowań sprawia, że opieka i nadzór musi odbywać się 24 godziny na dobę.

       Michał korzysta z wsparcia farmakologicznego w formie środków psychotropowych i leków na nadpobudliwość psychoruchową. Pomimo tego, nadal jest bardzo ruchliwy, ma ogromne problemy z koncentracją, przejawia zachowania autoagresyjne, krzyczy, wpada w nieuzasadnione furie. W tym roku, w związku z nasileniem się zaburzeń lękowo- depresyjnych, Michał został poddany terapii przy pomocy antydepresantów.

        Pomimo licznych dysfunkcji, Michał jest bardzo zdolnym dzieckiem. Przejawiającym od najmłodszych lat ponadprzeciętne uzdolnienia językowe. Mając 4 lata potrafił czytać i pisać. Ma fenomenalną pamięć. Lubi rysować i zgłębiać mapę świata. W ubiegłym roku akademickim, przypadek Michała stał się tematem pracy magisterskiej pt. „Szczególne umiejętności dziecka ze spektrum autyzmu a uczenie się języka angielskiego”. Uczęszcza na dodatkowe lekcje j. angielskiego i hiszpańskiego, na zajęcia do Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej, ntegrację sensoryczną, zajęcia z logopedą. W miesiącach letnich korzystamy z hipoterapii.

        Na codzień jednak nie potrafi wyeksponować swoich ponadprzeciętnych umiejętności chociażby z zakresu języka angielskiego, bowiem poziom komunikacji z Michałem jest mierny. Michał nie potrafi zrelacjonować mi przebiegu dnia, a tym bardziej wskazać na zagadnienia, bądź zwykłe problemy dnia codziennego. Rozwijać komunikację z Michłem można jedynie poprzez stosowanie metody pytań celowanych- jeśli konkretnie wiem co było przedmiotem np. lekcji angielskiego, zadaję pytanie w taki sposób, aby pobudzić jego pamięć- nakierowując nieco na odpowiedź.

        W szkole Michał nie reaguje na polecenia kierowane do ogółu. Michał sprawia wrażenie jakby zastygł w swoim świecie, utknął gdzieś za szklaną szybą. Polecenie zawsze musi być powtórzone w relacji jeden na jeden , wytłumaczone z polskiego na ‘’michałowe’’ i rozbite na podpolecenia, kilkukrotnie powtarzane, przynosi wymagany rezultat.

        Pomimo tego jest radosnym dzieckiem, kochanym przez całą rodzinę. Stale wciąganym w aktywności dnia codziennego. Cieszymy się z najmniejszych sukcesów, prostych gestów czy zwykłej odpowiedzi na pytanie. A największą nagrodą jest jego uśmiech, ale ten realny, gdzie prócz rogalika na buzi widać oczka- nie te wpatrzone w jeden punkt, lecz te wpatrzone trzeźwo w oczy drugiego człowiek. Zdarza się to bardzo rzadko, ale za to rekompensując cały włożony trud. :)