grzegorz paderewski

Grześ od najmłodszych lat był bardzo żywiołowym dzieckiem. Niczego się nie bał, zabawki wykorzystywał niezgodnie z przeznaczeniem. Żył jakby ciągle potrzebował adrenaliny. Nie radził sobie z emocjami oraz agresją.

Mając starsze siostry zwróciłam uwagę że coś jest nie tak, ale rodzina uspakajała lekceważąc moje obawy.

Jednakże sygnał ze żłobka sprawił że przestałam słuchać i zaczęliśmy szukać pomocy. Ciężko było go zdiagnozować gdyż wszystko odbywało się w okresie pandemii. Oczekiwanie było koszmarne,

W końcu nastąpił przełom - U Grzesia zdiagnozowano Zespół Aspergera. 

Grześ jest inteligentny i nad wyraz sprytny, testuje granice i stara się je przesunąć na swoją korzyść bezprzerwy. W dalszym ciągu ma problemy natury emocjonalnej, negatywne emocje i bicie są to problemy z którymi w dalszym ciągu sobie nie radzimy. Potrzebuję ciągłego wsparcia by wyrzucić z siebie emocje, masaży by zeszło napięcie, zajęć sensorycznych oraz rozmów i zabaw z pedagogiem. Niestety jest coraz starszy, we wrześniu powinien pójść do pierwszej klasy, obawiamy się że bez tego w szkole będzie miał coraz większe problemy.